Bana Bir Picasso Gerek

Geçen hafta sonu gittiğimiz bir oyundan bahsetmek istiyorum.

Mekan: Kadıköy Anadolu Lisesi'nin bünyesinde bulunan Duru Tiyatrosu.

Oyuncular: Sadece iki kişi; Sezai Altekin ve Ayça Bingöl.

Sahne: İşte burası oyunu ilginç kılıyor, Sahne Duru Tiyatrosunun bodrum katı.

Oyun için tiyatronun içine girdik beklemeye koyulduk, daha sonra bizi dışarı davet ettiler ve tiyatronun etrafından dolaşarak arka tarafa geçtik, ben hala arka kapıdan gireceğiz diye düşünürken birden bodrum kapısı açıldı ve Nazi resimleri arasından bodruma doğru ilerlemeye başladık.

Yerimizi gösterecek kişiler Nazi kıyafetleri ile bizi karşılayıp 'Komm hier' dediler. Ne oluyoruz derken yerimizi gösterip 'Sitzen' komutunu aldık Nazi askerlerinden, pardon tiyatro görevlilerinden. Tiyatronun bodrum katı sahne yapılmış ve etrafına iki sıra oturma yerleri döşenerek elli kişilik bir cep tiyatrosu yapılmış. Miğfer, tüfek gibi bir sürü asker ve savaş aksesuarıyla sahne çeşitlendirilmiş. Oyun başladı, on dakika sonra diyaloglar arasında barkovizyon başladı. Picasso'nun en ünlü eserleri oyun esnasında yansıtıldı.

Oyun, Nazi yönetiminin II.Dünya Savaşında sanata ve sanatçıya bakışını anlatıyordu. Biraz daha uzun olsa oyun sıkabilirdi, süresi tam kıvamındaydı. Ayça Bingöl'ün performansı gözlerimizi kamaştırdı. Oyun esnasında bazı diyaloglar bizlere ülkemizin sanata ve santçıya bakışını hatırlattı. Picasso hakkında da epey bilgi edindim.

Sonuç olarak sahne, barkovizyon ve bizim sahneye gelişimiz, sahneye yakınlığımızla oyunu adeta yaşamamız gayet güzel ve farklıydı. Beğendim, tavsiye ederim.